Christian Jacq, autor znany z publikacji dotyczących starożytnego Egiptu dał mi się poznać po raz pierwszy, dzięki lekturze „Echnatona i Nefertiti”. Chyba nie ma osoby, która nie słyszałaby o słynnej królowej. Echnaton jest mniej popularny, choć osoby zainteresowane historią starożytną, powinny znać i tego faraona.

Jacq przedstawia parę królewską jako kochające się, zgodne i wspierające małżeństwo. Wspólnie rządzili Egiptem, wprowadzili nową religię skupiającą się wokół boga Atona, wybudowali miasto jemu właśnie poświęcone. Jacq opisuje rządy Echnatona i Nefertiti, a także życie toczące się w mieście Atona. Przedstawia faraona w nowym świetle, jako przykładnego męża i ojca oraz świetnego władcę. Obraz ten różni się znacznie od wszystkich do tej pory prezentowanych, które Echnatona ukazywały jako człowieka słabego charakteru, na dodatek chorego fizycznie i psychicznie. Nefertiti za to pokazana została tak, jak ją sobie wszyscy wyobrażają – jako piękna, mądra, silna kobieta. Autor docieka jej pochodzenia, korzeni rodzinnych, ale opisuje także jej urodę znaną z zachowanych rzeźb, w tym tej najbardziej znany rzeźby głowy.

Jacq stawia tezy, umiejętnie je argumentując, przedstawia nowe fakty, najświeższe i najaktualniejsze wiadomości, jakie udało się uzyskać na temat starożytnego Egiptu. Jednocześnie opisując całą historię nie robi tego ‘na sucho’, ale pisze z pasją, opowiada jak wytrawny gawędziarz, dzięki czemu czytelnik może poczuć atmosferę czasów Echnatona i Nefertiti, wyobrazić sobie wszystkie wydarzenia, które się wówczas rozgrywały. Autor wielokrotnie cytuje starożytne teksty znalezione w grobowcach, na rzeźbach, sarkofagach. Dzięki Christianowi Jacq’owi poczułam powiew czasów Nefertiti i przeniosłam się do Egiptu faraonów. „Echnaton i Nefertiti” to lektura zdecydowanie godna uwagi, zwłaszcza dla miłośników historii antycznej.